Nu har jag tillbringat tre dagar på skolan så jag kan berätta lite hur det är. Det är alltså ingen vanlig skola. De flesta barnen går till en annan skola hälften på dagen eller några dagar i veckan, en del av dem är hela dagen där. Barnen är inte riktigt vanliga heller. Man ser på många att de kommer från missgynnade familjer, antingen söker de för mycket uppmärksamhet eller är väldigt explosiva eller till och med agressiva. Några stycken är också lite utvecklingsstörda men många är faktiskt söta.
Svårt att säga om det är en norm här men det verkar som den skolan fungerar som ett ställe där man kan förvara barn och inte lära ut dem saker. Det finns några lärare som ska ha lektioner. De läser eller pratar Bibel, en gång var det lite matte. Annars gör barnen vad de vill (oftast springer runt eller slåss) och lärarna går in och ut hela tiden, tar emot telefonsamtal och kollar på sina mobiler. Idag var jag med en lärare som åt frukost med cola och kakor till (!), berättade lite om änglar och om att man ska vara rädd för djävulen, gav barnen en bild att färglägga (de hade 1,5 timme för det) och annars bara skrek på dem, tvingade dem att sitta stilla och göra ingenting och ibland bara sade elaka saker till vissa. Sedan kom det TV för att filma (som sagt organisationen är jättekänd) och då plötsligt gjorde hon en mattelektion för TV. Wow! Men hon var extrem, vissa är faktiskt snälla. Det roligaste så länge var en musik lektion då vi sjöng religiösa sånger med gitarr.
Ok, men vad gör jag där då? Grejen är att ingen säger till mig eller de andra vad vi ska göra. Så ingenting, eller vad jag vill. Så länge har jag lekt med yngre barnen när äldre hade matte och på rasten, hjälpt med läxor, och kört lite lektioner i engelska. Jag frågade om jag kan göra en presentation om Sverige och fick lite papper för att göra det. Började klippa ut snöflingor och plötsligt ville alla göra det. Det verkar som de är sugna på att göra något men de får för lite stimulans. I alla fall, om jag vill överleva tre månader där måste jag ta initiativet själv, annars ska jag uttråka mig till döds. Och det är det som är planen.
Från andra saker försöker jag gå mer till fots och åka mindre buss, helt ok, känns som mer efektivt sätt att ta sig runt än buss (till fots ca 30 min till jobbet och till centrum) och så ser man mer också. Förstår bara under dagarna, skulle aldrig våga gå runt på kvällarna. Jag provade på någon dynamisk yoga igår också, men jag är inte tillfredsställd, inte säker om jag hittar en bra klass för mig här, men bättre det än ingenting. Och i helgen åker jag ut från stan, då ska ni äntligen få några fina strand- och skogsbilder! Och så hoppas jag på att hyra en cykel också, jippie!
Spędziłam już 3 dni w pracy w szkole, więc mogę trochę opowiedzieć. To nie jest zwykła szkoła i to nie są zwykłe dzieci. Wiele z nich chodzi do innej szkoły parę godzin na dzień albo parę dni w tygodniu. Wiele ma też widoczne problemy, proszą się zbyt nachalnie o uwagę, są wybuchowe, agresywne albo nawet trochę upośledzone. Ale jest też dużo całkiem fajnych dzieciaków.
Trudno mi powiedzieć, czy to jest norma, ale akurat ta szkoła funkcjonuje bardziej, jak przechowalnia dzieci niż jak miejsce, gdzie czegoś można się nauczyć. Jest parę nauczycielek, które mają mieć z nimi lekcje. Więc czytają albo mówią o Biblii, raz była matematyka. Poza tym dzieci robią to co chcą (najczęściej biegają albo się biją), a nauczycielki wychodzą, kiedy chcą, odbierają telefony i gapią się w swoje komórki. Dzisiaj byłam z nauczycielką, która przyniosła se śniadanie (jajecznicę) i zajadała razem z ciasteczkami i cocacolą, poopowiadała trochę o archaniołach i że należy się bać diabła, dała dzieciom obrazek do pokolorowania (zadanie na 1,5 godz.), a poza tym tylko po nich krzyczala, kazała im siedzieć w ławkach, patrzeć prosto i nic nie robić. Plus parę złośliwych komentarzy ("jak będziesz robisz takie miny, to nigdy nie znajdziesz chłopaka"). A potem przyszła telewizja kręcić (bo to znana organizacja), więc zrobiła spontaniczną lekcję matematyki. Wow! Ale spoko, niektóre nauczycielki są całkiem w porządku. Najlepsze do tej pory było śpiewanie religijnych piosenek z gitarą.
Ok, i co ja tam robię? Sęk w tym, że ani mi ani żadnej innej wolontariuszce nikt nie mówi, co mamy robić. Do tej pory bawiłam się trochę z modszymi dziećmi kiedy starsze miały matmę i na przerwach, pomagałam jednej dziewczynce z zadaniu domowych i uczyłam trochę angielskiego. Dzisiaj zapytałam, czy mogę dostać trochę papieru i zrobić prezentację o Szwecji. Przysiadłam tylko, żeby wyciąć śnieżynki z białego papieru i od razu się zleciała kupa dzieciaków, które chciały wycinać. Mam wrażenie, że one wszystkie, jak to dzieci, chcą coś robić, tylko nikt ich za bardzo nie stymuluje za bardzo. Szkoda. W każdym razie, jak chcę tam przeżyć, muszę się wykazać inicjatywą, bo umrę z nudów. Taki mam plan.
Z innych rzeczy porzucam stopniowo autobus na rzecz chodzenia pieszo, jest bardziej efektywnie (30 min z buta do miasta i do pracy), a i można więcej zobaczyć. Oczywiście za dnia, wieczorem się nie odważam. Spróbowałam dynamicznej jogi w mieście, ale nie czuję się usatysfakcjonowana (za to czuję, że sobie naderwałam udo, hehe), zobaczymy, czy znajdę coś lepszego. W weekend w końcu wyrywam się z miasta. Będzie las, plaża i uwaga! mam nadzieję - rower! No i pewnie piękne focie!
Svårt att säga om det är en norm här men det verkar som den skolan fungerar som ett ställe där man kan förvara barn och inte lära ut dem saker. Det finns några lärare som ska ha lektioner. De läser eller pratar Bibel, en gång var det lite matte. Annars gör barnen vad de vill (oftast springer runt eller slåss) och lärarna går in och ut hela tiden, tar emot telefonsamtal och kollar på sina mobiler. Idag var jag med en lärare som åt frukost med cola och kakor till (!), berättade lite om änglar och om att man ska vara rädd för djävulen, gav barnen en bild att färglägga (de hade 1,5 timme för det) och annars bara skrek på dem, tvingade dem att sitta stilla och göra ingenting och ibland bara sade elaka saker till vissa. Sedan kom det TV för att filma (som sagt organisationen är jättekänd) och då plötsligt gjorde hon en mattelektion för TV. Wow! Men hon var extrem, vissa är faktiskt snälla. Det roligaste så länge var en musik lektion då vi sjöng religiösa sånger med gitarr.
Ok, men vad gör jag där då? Grejen är att ingen säger till mig eller de andra vad vi ska göra. Så ingenting, eller vad jag vill. Så länge har jag lekt med yngre barnen när äldre hade matte och på rasten, hjälpt med läxor, och kört lite lektioner i engelska. Jag frågade om jag kan göra en presentation om Sverige och fick lite papper för att göra det. Började klippa ut snöflingor och plötsligt ville alla göra det. Det verkar som de är sugna på att göra något men de får för lite stimulans. I alla fall, om jag vill överleva tre månader där måste jag ta initiativet själv, annars ska jag uttråka mig till döds. Och det är det som är planen.
Från andra saker försöker jag gå mer till fots och åka mindre buss, helt ok, känns som mer efektivt sätt att ta sig runt än buss (till fots ca 30 min till jobbet och till centrum) och så ser man mer också. Förstår bara under dagarna, skulle aldrig våga gå runt på kvällarna. Jag provade på någon dynamisk yoga igår också, men jag är inte tillfredsställd, inte säker om jag hittar en bra klass för mig här, men bättre det än ingenting. Och i helgen åker jag ut från stan, då ska ni äntligen få några fina strand- och skogsbilder! Och så hoppas jag på att hyra en cykel också, jippie!
Spędziłam już 3 dni w pracy w szkole, więc mogę trochę opowiedzieć. To nie jest zwykła szkoła i to nie są zwykłe dzieci. Wiele z nich chodzi do innej szkoły parę godzin na dzień albo parę dni w tygodniu. Wiele ma też widoczne problemy, proszą się zbyt nachalnie o uwagę, są wybuchowe, agresywne albo nawet trochę upośledzone. Ale jest też dużo całkiem fajnych dzieciaków.
Trudno mi powiedzieć, czy to jest norma, ale akurat ta szkoła funkcjonuje bardziej, jak przechowalnia dzieci niż jak miejsce, gdzie czegoś można się nauczyć. Jest parę nauczycielek, które mają mieć z nimi lekcje. Więc czytają albo mówią o Biblii, raz była matematyka. Poza tym dzieci robią to co chcą (najczęściej biegają albo się biją), a nauczycielki wychodzą, kiedy chcą, odbierają telefony i gapią się w swoje komórki. Dzisiaj byłam z nauczycielką, która przyniosła se śniadanie (jajecznicę) i zajadała razem z ciasteczkami i cocacolą, poopowiadała trochę o archaniołach i że należy się bać diabła, dała dzieciom obrazek do pokolorowania (zadanie na 1,5 godz.), a poza tym tylko po nich krzyczala, kazała im siedzieć w ławkach, patrzeć prosto i nic nie robić. Plus parę złośliwych komentarzy ("jak będziesz robisz takie miny, to nigdy nie znajdziesz chłopaka"). A potem przyszła telewizja kręcić (bo to znana organizacja), więc zrobiła spontaniczną lekcję matematyki. Wow! Ale spoko, niektóre nauczycielki są całkiem w porządku. Najlepsze do tej pory było śpiewanie religijnych piosenek z gitarą.
Ok, i co ja tam robię? Sęk w tym, że ani mi ani żadnej innej wolontariuszce nikt nie mówi, co mamy robić. Do tej pory bawiłam się trochę z modszymi dziećmi kiedy starsze miały matmę i na przerwach, pomagałam jednej dziewczynce z zadaniu domowych i uczyłam trochę angielskiego. Dzisiaj zapytałam, czy mogę dostać trochę papieru i zrobić prezentację o Szwecji. Przysiadłam tylko, żeby wyciąć śnieżynki z białego papieru i od razu się zleciała kupa dzieciaków, które chciały wycinać. Mam wrażenie, że one wszystkie, jak to dzieci, chcą coś robić, tylko nikt ich za bardzo nie stymuluje za bardzo. Szkoda. W każdym razie, jak chcę tam przeżyć, muszę się wykazać inicjatywą, bo umrę z nudów. Taki mam plan.
Z innych rzeczy porzucam stopniowo autobus na rzecz chodzenia pieszo, jest bardziej efektywnie (30 min z buta do miasta i do pracy), a i można więcej zobaczyć. Oczywiście za dnia, wieczorem się nie odważam. Spróbowałam dynamicznej jogi w mieście, ale nie czuję się usatysfakcjonowana (za to czuję, że sobie naderwałam udo, hehe), zobaczymy, czy znajdę coś lepszego. W weekend w końcu wyrywam się z miasta. Będzie las, plaża i uwaga! mam nadzieję - rower! No i pewnie piękne focie!
