onsdag 24 september 2014

Andra dagen

Jag lever fortfarande och mår bra. Idag är det faktiskt dag tre för mig men jag hann inte skriva något igår. Det var för många intryck. Min roomie Jildou tog mig till stan med bus. Det var en upplevelse. Det finns inga hållplatser, ingen karta över linjerna, inga nummer, ni vet. Plus daliga vägar och galna förare. Jippie! Jag försökte komma ihåg var man stiger av och byter buss men jag tror inte att jag gör det. Vi får se, om några minuter tar jag samma resan själv, håll tummarna.

Sedan hade jag ett introduktionsmöte på mottagande organisationen ACI. De tar emot och skickar iväg massor med volontärer, verkligen. Det kändes bra. Efter lunchen hade jag en klass i spanska. De tänkte 6 timmars förberedelseklass i spanska för mig och en tjej från Italien som kom samma dag. Det handlade framför allt om skillnader mellan spanska från Spanien och från Costa Rica och mycket om kultur, geografi etc. Det var jättebra och jätteintressant. Läraren, en kille på 26 år som har rest ganska mycket själv berättade många intressanta detaljer om hur det verkligen är, t.ex. med ekologi, turism, välfärdssystem, ursprungsbefolkningen, utrotningshotade arter och liknande. Sådana saker som man inte skryter om i guideböckerna. Jag är mycket tacksam för en sådan intro. Jag återkommer säkert till många problem som han berörde.

Efter klassen åkte vi hem med buss igen men det var ännu mer galet än på morogonen, för att det var mörkt, regnade och det var dubbelt så mycket folk i stan. Och så en middag med familjen. Då insåg de att jag är 28 och inte 18 som de trodde, haha.

Äntligen har jag lite lokala pengar som heter colones (från Columbus) och är de vackraste pengarna jag har någonsin sett, med mycket flora & fauna på. Jag hoppas att idag ska jag få köpa lite frukt eller grönsaker, för det ingår inte i min familjs kost. Det är bara ris och bönor hela tiden. Jag kanske blir tjock när jag kommer tillbaka, var inte förvånade!


Dalej żyję i czuję się dobrze! Dzisiaj jest już w zasadzie dzień trzeci, ale nie zdążyłam napisać nic wczoraj. Za dużo wrażeń. Moja współlokatorka Jildou zabrała mnie do miasta autobusem i to było coś. Nie ma tu przystanków, żadnej mapy linii, numerów, nic. Do tego marne drogi i szaleni kierowcy. Hura! Usiłowałam zapamiętać, gdzie się wysiada i przesiada, ale coś mi się nie wydaje, że mi się udało. Za chwilę muszę pokonać tą drogę sama, także trzymajcie kciuki!

Jak dotarłyśmy do organizacji goszczącej ACI miałam spotkanie informacyjne. Oni przyjmują i wysyłają mnóstwo wolantariuszy, obecnie kilkadziesiąt osób jest w Kostaryce. Spotkanie było całkiem dobre, a po lanczu miałam lekcję hiszpańskiego. Przewidzieli 6 godzin lekcji na wstępie dla mnie i wolontariuszki z Włoch, która przyjechała tego samego dnia, co ja. Przede wszystkim było to o róznicach między hiszpańskim z Hiszpanii i z Kostaryki i dużo o geografii, kulturze, przyrodzie itp. Megainteresujące! Nauczyciel, 26 letni chłopak, który sam dużo podróżował, opowiedział mnóstwo ciekawych szczegółów o tym, jak to naprawdę jest z niektórymi sprawami, np. ekologia, turystyka, opieka społeczna, społeczności indiańskie, zagrożone gatunki etc. To, o czym nie przeczyta się w przewodnikach. Naprawdę się cieszę, że miałam taki wstęp, do wielu rzeczy musiałabym pewnie dochodzić przez wiele tygodni. Pewnie nie raz jeszcze do tego wszystkiego powrócę, także się nie rozpisuję.

Po lekcji wracałyśmy znowu autobusem, ale nic mi to nie pomogło, ciemno, deszcz, inna trasa i jeszcze więcej ludzi niż za dnia. Potem kolacja z rodziną, która odkryła ze zdziwieniem, że mam 28, a nie 18 lat, haha.

I w końcu mam trochę lokalnych pieniędzy, najładniejsze pieniądze, jakie widziałam! Z mnóstwem flory i fauny. Mam nadzieję, że dzisiaj uda mi się kupić trochę owoców albo warzyw, bo to nie wchodzi do diety mojej rodziny. Jest tylko ryż i fasola cały czas, także jak zgrubnę, to się nie dziwcie!