Den här gången
besökte jag Karibien och där ganska turistiskt ställe Puerto
Viejo. Den här delen av Costa Rica är lite annorlunda, kulturellt
ligger det närmare t.ex. Jamaica. I regionen bor de flesta mörkhyade
personer i landet, det finns också få reservat av
ursprungsbefolkningen. Två dagar är lite för lite för att
utforska men man märker skillnader ändå – i arkitekturen,
musiken (man hör framför allt reggae) och i att man luktar och ser
marijuana överallt. På vägen såg jag också för första gången
en plantage med bananer. Och några trafikolyckor i rad som gjorde
att vi stod två timmar i en bilkö. Resultatet blev att vi kom dit
sent och hade ett litet problem med att hitta någonstans att sova
men till slut hittade vi ett trevligt hostel.
Det var jättebilligt
att hyra cyklar (jag gillar modellen, välidigt enkel, praktisk och
snygg) så vi cyklade en fin väg vid kusten, 12 km till en annan by
Manzanillo. Själva byn var inte särskilt mysig men när vi kom in i
naturreservatet, fick vi se världens finaste strander! Och den bästa biten var att vattnet var så varmt och vågorna så små! Den andra dagen
var inte längre så fin så vi stannade i Puerto Viejo. Jag hade
inte lika positiv upplevelse av staden, det fanns för mycket man
ville bara sälja till turister och det kändes inte särskilt
tryggt. Min kompis blev till och med bestulen på pengar (med kniv i
handen) men allt slutade ganska bra. Stämningen passar kanske inte
mig men jag kan tänka mig att det är ett rätt ställe för alla
som gillar rasta. Och en stor plus för den bästa maten sedan länge!
5$ kompisar för en dag Kumple na jeden dzien za 5$ |
Widoki jak z fototapety |
Obligatoriskt med lite fauna Fauna musi byc |
Madre Tierra, så himla god mat! Przepyszne jedzenie i super miejsce, wkładaja uczucie w miksowanie tych owocow! |
Puerto Viejo the town |
Tym razem odwiedziłam wybrzeże Morza Karaibskiego i turystyczną miejscowość Puerto Viejo. Ta część Kostaryki jest odrębna kulturowo, bliżej jej np. do Jamajki, mieszka tam największy odsetek czarnoskórych w całym kraju, w tych okolicach są też nieliczne w Kostaryce rezerwaty Indian. W dwa dni nie udało mi się tego wszystkiego ogarnąć, ale faktycznie różnice widać po domach i ludziach, króluje muzyka reggae, plus wszędzie czuć i widać marihuanę. Po drodze widziałam też po raz pierwszy plantacje bananów. I dosyć duży karambol, który sprawił, że przez dwie godziny tkwiliśmy autobusem w korku. Przez co dotarłyśmy późno i miałyśmy problem ze znalezieniem noclegu, ale koniec końców trafiłyśmy na bardzo przyjemny hostelik.
Bardzo tanio wynajęłyśmy rowery (to chyba oficjalny model w całej Kostaryce, bardzo praktyczny) i pojechałyśmy wzdłuż wybrzeża 12 km do Manzanillo. Sama miejscowość moim zdaniem niezbyt przytulna, ale po wejściu do parku narodowego plaże jak z fototapet! Woda cieplutka i przejrzysta, fale małe, ach! Drugiego dnia nie miałyśmy już szczęścia do pogody, było pochmurnie, wietrznie i na końcu deszczowo, dużą część dnia spędziłyśmy na plaży w samym Puerto Viejo. Tu już nie mam takich pozytywnych wrażeń, miejscowość jest bardzo komercyjna i nie czułyśmy się tam najbezpieczniej. Koleżance ukradli portfel w sobotnią noc (z nożem w ręku), ale wszystko skończyło się w miarę dobrze. Nie mój klimat, ale rozumiem, że dla wszystkich miłośników rasta to pewnie idealne miejsce. Plus duży plus za najlepsze jedzenie od dawna!